Zes jaar geleden is het alweer, 17 juli 2014. Zes jaar, 72 maanden, 2190 dagen zijn zomaar voorbijgegaan. Vaders, moeders, kinderen, opa’s, oma’s, vrienden zullen God weet hoeveel gedachten door het hoofd hebben laten gaan. Te beginnen met het moment dat een Russische Buk-raket boven Oost-Oekraïne de MH17 neerhaalde en de 298 inzittenden doodde, onder wie 196 Nederlanders.

Ook gisteren was er een herdenking bij het herinneringspark in Vijfhuizen. Vanwege corona keken de  nabestaanden mee via een NOS- livestream. Bestuursleden van de stichting Vliegramp MH17 lazen de namen van de slachtoffers voor. Premier Rutte sprak warme woorden. Er was een stilte die een minuut duurde. The Last Post klonk. Er was verdriet.

Misschien worden eens de hoofdverantwoordelijken gepakt. Misschien zal de Russische president Poetin ooit opheldering verschaffen in plaats van mistgordijnen opwerpen. Misschien. Maar nee, dat gaat niet gebeuren.