Sabine haalde er een knuppel bij
Met stijgende verbazing kijk ik wel eens naar het EO-debatprogramma Arena. Waarover de Volkskrantrecensent Jean-Pierre Geelen schreef: “Wat een verademing. Een debat waarbij de gespreksleider een deelnemer laat uitspreken”.
In zoverre heeft Geelen gelijk dat de bedenkers erin zijn geslaagd alle spanning uit het debat te halen. De standpunten liggen vast. Er is nauwelijks tijd. De teamcaptains, Sabine Uitslag en Jörgen Raymann, kunnen kiezen uit ja of nee en leuteren maar wat.
Wachten op de Kladderadatsch
Nog altijd huldigen de voorstanders van het Nederlandse politieke bestel de idee dat de evenredige vertegenwoordiging het eerlijkste is, omdat iedere stem telt, terwijl al gauw de helft min 1 van de stemmen verloren gaat bij het districtenstelsel. Ook prefereren zij hert compromis boven de kans dat de winnaar zijn opvattingen doordrukt zonder rekening te houden met wat de rest van het land vindt.
Dat moge allemaal zo zijn, in de loop der jaren heeft het politieke bestel er alleen maar toe geleid dat er vooral verliezers zijn. De burgers, in de eerste plaats, omdat het doorgeschoten compromismodel doelmatige besluitvorming onmogelijk maakt. Maar de politieke partijen lijden evenzeer. Immers, de leden lopen in bosjes weg, herkennen zich niet meer in het beleid, voelen zich steeds weer verraden. Het vertrouwen raakt volledig zoek.
Duitsland of Merkel is de keuze
Zwarte Piet blijft de gemoederen bezighouden. Volksheld Gordon, gesteund door zijn werkgever RTL Nederland, kan Chinese Nederlanders te grazen nemen, en vervolgens beweren dat het land over zich heen laat lopen door mensen met een andere etnische achtergrond. Een student politicologie laat Freek de Jonge — Freek de Jonge wie? — met stomheid geslagen achter bij Pauw en Witteman. Als zou de Nederlandse student slachtoffer zijn van linkse indoctrinatie.
De sociale media raken overvol. Kwaliteitskranten en nieuwsrubrieken bemoeien zich ermee. Gelukkig zijn er nog genoeg verstandige Nederlanders die zich niet gek laten maken door onzinbeweringen en waarheden waarvan miljoenen niet willen weten. Dus zal het allemaal wel weer overwaaien, en mag Nederland over enkele weken een nieuw dieptepunt beleven.
Toen brak mijn klomp
Oud- landbouwstaatssecretaris Henk Bleker geniet, naar ik aanneem, nu dik een jaar van een welverdiende rust. Geen idee of hij zijn wachtgeld int. Immers hij is ook een soort van herenboer, diep in Groningen.
Hoe het zij, ik heb Bleker leren kennen als de waarnemend voorzitter die het CDA in de zomer van 2010 het kabinet-Rutte I inleidde, gedoogd door de PVV. De CDA-politicus ontwikkelde zich daarop tot een fenomeen dat twee jaar lang niet van het televisiescherm was af te slaan.
Na de val van het gedoogkabinet, vorig jaar, werd het stil. Maar daar was ie plotseling weer. Henk Bleker heeft een boek geschreven. De titel luidt: ‘Het andere Italiё’. Dus nodigden Jeroen Pauw en Paul Witteman hem uit daarover te vertellen. Immers, “Henk Bleker: Altijd leuk”.
Het boek! Henk Bleker laat zich daarin kennen als een bewonderaar van Italiё. “Het land heeft ons veel te bieden”, hoorde ik hem bij Pauw en Witteman en op The Post online zeggen, “vooral wat betreft het familieleven. Laat nu net Berlusconi een politicus zijn die de Italiaanse familiegedachte zo goed vertolkt, en waarvan wij best het een en ander kunnen leren”.
Dat kàn. Waarom ook niet? Maar Bleker vindt méér. Zo verwijt hij ons Nederlanders te makkelijk te oordelen over diezelfde Berlusconi. “Want”, zei hij, “met name in zijn tweede periode als regeringsleider heeft de oud-premier goed werk geleverd. Bovendien is nooit bewezen dat hij zich schuldig heeft gemaakt aan corruptie. Wel is hij veroordeeld voor fraude”.
Toegegeven, de oud-staatssecretaris zei nog veel meer. Gaf een vracht aan argumenten. Ongetwijfeld ben ik enigszins bevooroordeeld. Immers, als politicus kon hij me niet overtuigen. Maar toen ik hem dat hoorde zeggen….., toen brak mijn klomp.
De politiek geduid, voor het nieuws uit