Aan het Westen zal het niet liggen
De supporters van de voetbalclub Maccabi Tel Aviv treiterden Amsterdam met vreselijke gezang. Zelfs werd hier en daar een Palestijnse vlag van de gevel afgerukt. Het Israëlische geweld gaat maar door. Gisteren vielen er weer veertien doden in Libanon. Volstrekt logisch dus dat rasechte Amsterdamse jongetjes een tram in de hens zetten. Joden zochten om hun woede op af te koelen.
Intussen laat de Amerikaanse president-elect, Donald Trump, geen minuut onbenut. De wereld kent de plannen. De Democraten krijgen een lesje hoe problemen aan te pakken. En moeten miljoenen ongedocumenteerde arbeidskrachten vrezen voor hun bestaan in een democratisch land.
Net als toen schiet democratie tekort
De waarschuwingen klinken luider. De vergelijkingen met de jaren 1930 stapelen zich op. Onoverbrugbaar lijken de voors en tegens. De toekomst is in nevelen gehuld. De geschiedenis herhaalt zich niet. Maar net als toen blijft de democratie in gebreke. Is tegelijk in groot gevaar.
In 2014 was het al duidelijk. De verovering van De Krim was niet eens een begin. De Russische dictator Poetin droomde niet alleen van het herstel van het eens zo machtige tsarenrijk. Hij wilde het terug. Opstandelingen in Georgië, Moldavië konden al op hem rekenen. In Tsjetsjenië hielp hij zijn zetbaas Kadyrov aan de macht.
De politiek geduid, voor het nieuws uit