Het is onze eigen schuld
De laatste levensdruppel is er allang geleden uitgeperst. Toch gaan we ermee door. Belangen staan natuurlijk op het spel. Conservatisme is de mens aangeboren. Veranderingsgezindheid heeft meer weg van een natuurlijke drift die vroeg of laat een uitweg zoekt. Vooral jongeren hebben er last hebben. Immers, zij moeten leren ermee om te gaan, en niet iedereen is daar even bedreven in. Misschien dat we er daarom zo bang voor zijn. Ja, ons tot het uiterste ertegen verzetten.
Verbijsterend is westers sentiment
Vijftien miljoen doden vielen tussen 1914 en 1918. Negen miljoen soldaten, jonge mannen, geofferd op het altaar van het nationalisme. Wereldrijken stortten uitgeput ineen, om nooit meer te herrijzen. Onbeschrijfelijke verwoestingen hadden plaats. Steden verpulverden. De Grote Oorlog toonde al waartoe de mensheid in haar domheid in staat blijkt.
Er waart een spook door het land
Hoe lang hebben we nog? Hoe kunnen we ons verdedigen tegen het witte gevaar dat zich in ons nestelt. Want er waart een spook door Nederland. Het komt van alle kanten op ons af, kruipt in de nachtelijke uren door de sleutelgaten, door de muren en het plafond, de hoofden in, op zoek naar het democratische gedachtegoed.
In het journalistieke platform, De Correspondent, schrijft hoofdredacteur Rob Wijnberg al een In Memoriam voor de democratie die leefde van 300 voor Christus tot 2013 na Christus.
De politiek geduid, voor het nieuws uit