Ik herinner me het nog. “Ik snap niet dat joden in Israёl willen wonen, bij elkaar op dat kleine stukje grond. Het kan kort of lang duren. Nu hebben ze de bescherming van Amerika nog. Er komt een moment dat ze de wereld tegen zich krijgen. En wat dan”?

Het was nog voor 1967, maar ik wist: het waren ware woorden van mijn geschiedenislerares. Inmiddels zijn we bijna vijftig jaar verder. Israёl is er nog steeds, en hoe. Ik schrik. Het komt van een overdachte zijde, maar kan er niet omheen.