Het is de schuld van het kapitaal
Zo gaat dat. Toeval bestaat niet. Ze zeggen dat het de verrassing van het Europese Kampioenschap was, een sensatie zelfs. Maar in het duel van de kleintjes, versloeg het eensgezinde, wilskrachtige IJsland volkomen verdiend van het armetierige Engeland.
Regie concentreert zich op bal
Het Europese kampioenschap is in volle gang. De voetballers doen hun werk. De media spannen zich tot het uiterste in de werkelijkheid te negeren. De televisieregie werkt met de strikte opdracht zich te concentreren op de bal. Toont wilde overtredingen met mondjesmaat. Houdt van vrolijkheid, mooie vrouwengezichten en supportersverdriet. Als Russische vechtjassen de tribune van de vijand bestormen haken de camera’s af.
Moet dan eerst die bom vallen?
‘Moeders dood’. Òf, hoe een jonge Franse vader de moord op zijn vrouw en moeder van hun inmiddels twee jaar oude zoontje probeert te verwerken, zonder haat, zeven maanden na de aanslagen in Parijs. Het moet moeilijk, heel moeilijk zijn te midden van het EK-voetbalfeest. Stel je voor dat de Franse ploeg de titel wint. Niet aan denken maar!
Waar zitten toch de knoppen?
Het is begonnen. Ik moet er iets op vinden, radiobeest dat ik ben. Waar zitten toch de knoppen? Gek word ik ervan. Ha, daar heb je er één. Wist niet dat je eraan draaien kan. Waarop de stemmen plotseling een stuk hoger klonken. Het leek wel gejuich. Ik proefde bewondering. Frankrijk scoorde. Iemand zei dat Roemeniё in rouw was gedompeld.
Sport, sport en sport
Het politieke zomerreces nadert met rassé schreden. De publieke omroep heeft alvast het voortouw genomen en de programma’s volgedouwd met sport, sport en sport afgewisseld met het nieuws. Want alles moet nu eenmaal wijken voor het EK, de Tour de France en de Olympische Spelen.
De politiek geduid, voor het nieuws uit