Erdogan, een man met gaven
Je kunt van de Turkse president Recep Tayyip Erdogan zeggen wat je wil, maar niet dat hij een man zonder talenten is. Als dictator steekt hij zijn concurrenten inmiddels naar de kroon. Als man van het volk is hij het evenbeeld van Kemal Atatürk, de stichter van de Turkse republiek in 1923, een beetje een seculier misschien, maar nog altijd een staatsman die zelfs een Erdogan niet zomaar uit de geschiedenisboekjes poetsen kan.
Cynisme zit in gen sterke man
Toen gooiden de Koerden de Islamitische Staat uit de Syrische stad Manbij. Waarmee de Turkse president Recep Tayyip Erdogan opnieuw een reden heeft zich bedreigd te voelen, en voorzorgsmaatregelen niet uit kunnen blijven.
Een snor had Hitler weer wel
Het zal wel weer een onzinnige gedachte zijn, een gevolg van overal zwartdonkere wolken zien die de vorm aannemen van boze demonen en verdacht veel lijken op een afschuwelijk soort mannen van wie de wereld weinig goeds te verwachten heeft.
Het is even wennen
Één, twee misschien wel drie miljoen Turken demonstreerden gisteren in een zee van rode vlaggen op het Yenikapi-plein in Istanboel, tegen de coup, vóór Turkije, vóór Erdogan, vóór de democratie. Nee, de Koerden waren niet uitgenodigd. Terroristen immers, en het spreekt voor zich dat de Gülenaanhang of wie daarvoor doorgaat, schitterde door afwezigheid.
De beste toespraak, ooit
Misschien is The Great Dictator wel de beste film die Charlie Chaplin ooit gemaakt heeft. In elk geval is het een film die in bijna 80 jaar aan actualiteit niets heeft ingeboet. Integendeel, zoveel is wel duidelijk. De Turkse president Erdogan is maar één voorbeeld. De Amerikaanse presidentskandidaat Donald Trump heeft alle eigenschappen om in de rij plaats te nemen.
Citaten uit de toespraak:
“We willen door elkaars geluk leven, niet door elkaars ongeluk”.
“Geef je leven niet aan bruten, aan mensen die je minachten – tot slaaf maken – die je leven regeren, je vertellen wat je moet doen, wat je moet denken en wat je moet voelen”.