‘Tot hier en geen stap verder’
De Muur was nog niet gevallen, het Sovjetrijk ingestort of het Westen waande zich in het Einde van de Geschiedenis als gevolg van de totale overwinning van het liberaalkapitalisme, politiek vormgegeven door de democratie. Waarna het 25 jaar illusiepolitiek is gaan bedrijven waarvan het maar geen afscheid nemen kan. Zo raar is het dus niet dat andere leiders die politiek aan flarden proberen te schieten.
Blije Turken begrijpen iets niet
“De Turkse president Erdogan heeft een schitterende overwinning behaald. Zijn trotse volk is dolgelukkig nu de geliefde leider Angela Merkel, de bondskanselier van Duitsland, zo te kijk heeft gezet en zijn onmetelijke kracht heeft getoond”. Aldus oud-correspondente Margriet Brandsma in De Wereld Draait Door die Duitsland door en door kent. Maar is het ook waar?
Een spiegel voor de dictator
Een geitenneuker zou ik de Turkse president Tayyip Erdogan niet durven noemen. Maar een dictator wel, net als collega Vladimir Poetin van Rusland. Waar de heren precies op uit zijn, staat in de sterren geschreven, daarentegen moet niemand verbaasd zijn als het te maken heeft met een hevig verlangen naar een wereldrijk.
Een slag, fataal voor de EU
Enige duiding lijkt nog wel geboden. Maar als de berichten niet bedriegen kunnen de fatsoenlijke doch bezorgde burgers ervan op aan dat Europa er misschien, een beetje, onder voorbehoud in zou zijn geslaagd iets dat lijkt op een mogelijk begin van een oplossing te creёren inzake het vluchtelingenprobleem.
Één plus één is twee
Het Rusland van Vladimir Poetin en het Turkije Tayyip Erdogan streven allebei naar wereldmacht. Syriё is het strijdtoneel. De beide dictators zijn elkaars rivalen, en kijken niet op een paar doden meer of minder. Russische vliegtuigen schonden het Turkse luchtruim. Toen schoten de Turken er één neer.
De politiek geduid, voor het nieuws uit