Hij zette het flesje aan zijn mond
Als minister Jeroen Dijsselbloem over enkele maanden in alle rust zijn tuinhaag snoeit, de kippen voert , zijn paard een fijne wasbeurt geeft en, eenmaal klaar, zijn lijf neerlegt op de ligstoel. Biertje erbij. Komt de herinnering vanzelf.
Vliegt de weemoed hem naar de keel. Ziet hij zich weer in het lommerrijke Brussel, in Straatsburg, in Berlijn, Parijs, in Londen, ver weg van Den Haag. Voorzitter van de Eurogroep was hij. Een functie die hem status gaf. Overal bracht. Belangrijk maakte. Gezag verleende.
Geen plaats voor solidariteit
De boodschap van de Duitse minister van financiёn Wolfgang Schäuble voor de Griekse dwarsliggers van Syriza was duidelijk, helder, niet mis te verstaan: “In Europa is geen plaats voor een andere politiek, en al helemaal niet voor geldverslindend socialisme. Solidariteit beschouwen wij als hobbyisme. Wat telt, zijn de regels van het liberaalkapitalistische spel. Vrij spel voor het bedrijfsleven”.
De politiek geduid, voor het nieuws uit