Ik ben best wel heel erg ongerust
Ik was boos. Ongerust. Wat democratie? dacht ik. Mijn hemel, alweer 22 jaar geleden, op 7 februari 1992 om precies te zijn, tekenden twaalf regeringsleiders in Maastricht het Verdrag betreffende de Europese Unie. De Europese Economische Gemeenschap moest een politieke en economische eenheid worden. De invoering van de euro en begrotingsdiscipline hoorden daarbij.
De besluiten zijn al genomen
Ook al kan een senator zomaar een spaak in het wiel steken, tot nu toe heeft het kabinet Rutte II standgehouden. Met kunst en vliegwerk weliswaar, zijn VVD en PvdA er op cruciale punten in geslaagd genoeg partijen over de streep te trekken. Het nieuwe jaar moet dus haalbaar zijn.
Inmiddels duiden de meest recente resultaten erop dat de bodem van de economische crisis bereikt is. Op een half tot één procent economische groei kan Nederland het komende jaar rekenen. Politici zouden geen politici zijn als zij de ommekeer niet claimen. De crisis en het uitblijven van herstel wijten zij als vanzelfsprekend aan de omstandigheden waarop zij geen greep hebben. Het geringste lichtstraaltje zien zij als bewijs van het enig juiste beleid.