Als  minister Jeroen Dijsselbloem  over enkele maanden in alle rust zijn tuinhaag snoeit, de kippen voert , zijn paard een fijne wasbeurt geeft en,  eenmaal klaar, zijn lijf neerlegt op de ligstoel. Biertje erbij. Komt de herinnering vanzelf.

Vliegt de weemoed hem naar de keel. Ziet hij zich weer in het lommerrijke Brussel, in Straatsburg, in Berlijn, Parijs, in Londen, ver weg van Den Haag. Voorzitter van de Eurogroep was hij. Een functie die hem status gaf. Overal bracht. Belangrijk maakte. Gezag verleende.