Waar zitten toch de knoppen?
Het is begonnen. Ik moet er iets op vinden, radiobeest dat ik ben. Waar zitten toch de knoppen? Gek word ik ervan. Ha, daar heb je er één. Wist niet dat je eraan draaien kan. Waarop de stemmen plotseling een stuk hoger klonken. Het leek wel gejuich. Ik proefde bewondering. Frankrijk scoorde. Iemand zei dat Roemeniё in rouw was gedompeld.
Gun Fransen een Poetin
De Franse automobilisten kunnen weer tanken. Intussen verharden de verhoudingen tussen overheid, werkgevers en werknemers zich. En nu dreigen de vakbonden met stakingen tijdens het Europese kampioenschap voetbal.
Cynisch is de rauwe werkelijkheid
President François Hollande had zijn intrek in het Élysée nog niet genomen, of de kiezers keerden zich van hem af. Dieptepunt na dieptepunt registreerden de opiniepeilingen. Nog nooit was een Franse president zo impopulair. Begin november kon hij rekenen op 15 procent van het electoraat.
Een boodschap uit Moskou
Toen Griekenland een referendum organiseerde en overduidelijk nee zei tegen het trojka- bezuinigingsdictaat was Europa te klein. In Brussel, Berlijn, Parijs en Den Haag, Boedapest en Wenen vloekten en tierden de doorgaans beschaafde politici. Zij zworen: “Dit zullen we Athene betaald zetten, en wel zó dat die Tsipras ons op z’n blote knieёn om genade smeekt. Die geven we dan niet, natuurlijk. Want voordat je het weet, probeert die malakka het weer.
Overal hangt de tricolore
Vandaag is het Le quatorze juillet, de 14e juli. De geschiedenisboekjes laten op die dag de Franse Revolutie beginnen als boze Parijzenaars de Bastille bestormen. De Bastille was een fort dat als gevangenis werd gebruikt. De zeven gevangenen werden bevrijd. Toen staken de revolutionairen het gebouw in brand.
De politiek geduid, voor het nieuws uit