Nog altijd huldigen de voorstanders van het Nederlandse politieke bestel de idee dat de evenredige vertegenwoordiging het eerlijkste is, omdat iedere stem telt, terwijl al gauw de helft min 1 van de stemmen verloren gaat bij het districtenstelsel. Ook prefereren zij hert compromis boven de kans dat de winnaar zijn opvattingen doordrukt zonder rekening te houden met wat de rest van het land vindt.

Dat moge allemaal zo zijn, in de loop der jaren heeft het politieke bestel er alleen maar toe geleid dat er vooral verliezers zijn. De burgers, in de eerste plaats, omdat het doorgeschoten compromismodel doelmatige besluitvorming onmogelijk maakt. Maar de politieke partijen lijden evenzeer. Immers, de leden lopen in bosjes weg, herkennen zich niet meer in het beleid, voelen zich steeds weer verraden. Het vertrouwen raakt volledig zoek.