Zodat we weer trots mogen zijn
Guus blijft. Voorlopig tenminste. Een week lang was de spanning in het land niet te harden. De nederlaag van het Nederlandse elftal tegen het nietige IJsland was hard aangekomen. Aanvankelijk waren de kenners eensgezind: “De bondscoach is te oud. Zie hem zitten! Weg ermee”!
Het was koud, de bal was slap
IJsland-Nederland 2-0. Het was koud, de bal was slap, de scheids floot vals en het publiek was onsympathiek, uitermate partijdig. Van Persie was niks. Sneijder heeft geen bal geraakt. Martins Indi moet snel vervangen worden. Van der Wiel raakte elke bal verkeerd, Blind maakte zijn naam volledig waar. Zelfs Arjen Robben bleef ver onder de maat.
De uitslag verbaasde niet
Soms laat ik het toe. Lees ik over de Oekraïne-brandbrief van Emile Roemer en Harry van Bommel in de Volkskrant heen. Kan ik mijn gedachten niet houden bij het jihaddebat in de Tweede Kamer. Zijn oorlog, dictatuur, extremisme, leugens, bedrog, machtswellust en bezuinigingen zomaar weg.
De politiek geduid, voor het nieuws uit