Protest in Hongkong houdt aan
Verslaggevers meldden dat gisteren een miljoen demonstranten de straat zijn opgegaan in Hongkong. Een miljoen is best veel, ook in een stad die 7 miljoen inwoners telt. In elk geval zullen de Chinese leiders in Beijng er niet gerust op zijn. Het protest houdt aan. Misschien moeten ze toch maar ingrijpen, zal de gedachte zijn.
Onrust in Hongkong nadert climax
In de politiek gaat het om principes. Een groot en sterk land wil kracht uitstralen. Zwakte wordt afgestraft. Dat weten ook de zeven miljoen inwoners van Hongkong. Toch gaan ze al twee maanden de straat op, demonstreren, eisen dat de volksrepubliek China zich niet bemoeit met zaken die alleen Hongkong aangaan.
Veel liever verklaren zij de oorlog
Enige inventiviteit valt het Rusland van Poetin niet te ontzeggen. Actievoerders worden preventief aangehouden. Sommigen krijgen een speciale behandeling. Ook de Chinese autoriteiten weten van wanten. In Hongkong geven zij criminelen de tijd om in te hakken op demonstranten. Intussen blijven Russen en Chinezen protesteren, actievoeren, demonstreren.
Bestuur Hongkong geeft toe
Je zou het een wonder kunnen noemen. Maar een wonder? Naar alle waarschijnlijkheid liggen meer rationele overwegingen ten grondslag aan de knieval van het bestuurshoofd van Hongkong. Na weken van protesten heeft Carrie Lam niet alleen besloten tot uitstel van de omstreden uitleveringswet. Uit haar woorden viel bovendien op te maken dat van uitstel afstel komt.
Democratie werkt al gauw te traag
Een week lang heeft de wereld gekeken naar overvolle hoofdstraten in Hongkong. Duizenden, vooral studenten, eisten democratie en waren daar trouwens al maanden mee bezig. Op z’n minst willen zij dat de inwoners van het Chinese zakencentrum zelf de hoogste bestuurder, zeg maar de burgemeester, kunnen kiezen.
De politiek geduid, voor het nieuws uit