Heel oneerlijk is het allemaal
Het is oorlog. Niets moeilijker dan het juiste beeld te geven. Zoveel is namelijk zeker, de strijdende partijen geven hun voorstelling van zaken. Liegen, bedriegen, als het moet. Doen alles om te winnen. Zo gaat het , in Oekraïne, Rusland. Zo gaat het in Israël, in de Gazastrook.
Gisteren trof een Israëlische bom een ziekenhuis in Gaza-Stad. Honderden doden, duizenden gewonden vielen. Nee, experts van Bellingcat achten het waarschijnlijker dat een afgeweken raket van de Islamitische Jihad de oorzaak zou zijn. Ook zou het aantal doden veel lager zijn dan de aanvankelijk gegeven 500. Meer onderzoek is nodig om enige zekerheid te verschaffen.
Toeval is de voltreffer niet
De Westelijke Jordaanoever, Jeruzalem, de Gazastrook. Hoeveel slachtoffers zijn er niet al om gevallen? De Palestijnen willen een eigen soevereine staat. Maar Israël houdt hen in een ijzeren greep. Vorige week nog vielen Palestijnse Hamasstrijders Israël binnen.
Oorlog dus! Hamas gijzelt 200 burgers. Israël mobiliseert. Bombardementen maken opnieuw honderden, duizenden slachtoffers, voor het merendeel onschuldigen. Het vechten, schieten en doden houdt niet op. Hamas roept de Palestijnen op in opstand te komen.
Wereld snapt Israël niet
In de Gazastrook dreigt een humanitaire ramp. De wereld is woedend. Snapt niet dat de watertoevoer naar het zuiden afgesloten blijft. Snapt ook niet dat Israël geen corridor vrijhoudt voor bewoners die een veilig heenkomen zoeken in afwachting van de Israëlische inval. De Verenigde Naties en de Verenigde Staten waarschuwen dat ook de joodse staat zich heeft te houden aan het geldende recht.
Intussen vecht Oekraïne door
Terwijl de aandacht van de wereld vooral is gericht op het naderende Israëlische offensief tegen de Palestijnse organisatie Hamas in de Gazastrook (niet groter dan twee Texels of iets kleiner dan Luxemburg) vechten het Rusland van president-dictator Poetin tegen het democratische Oekraïne door.
Vijftien maanden na de Russische inval vrezen de Oekraïners vooral dat de aandacht nog meer verflauwt voor hùn oorlog, voor hùn strijd voor vrijheid en democratie. En dat met het naderen van de winter Rusland daarvan kan profiteren.
Voor Israël is zege niet genoeg
Israël heeft haast. Het geheugen van de wereld kan nu eenmaal niet alles bevatten. Een week is al gauw voorbij. In elk geval zal die tijd wel eens voldoende kunnen zijn om te vergeten dat honderden burgers zijn vermoord, er 150 tot 200 zijn ontvoerd naar de Gazastrook. Nu laten Israëlische gevechtsvliegtuigen hun dodelijke last onophoudelijk vallen. De wereld ziet de beelden van moeders, vaders, dode kinderen. Er is geen voedsel, geen medicijn. Vergeten zijn de moorden. De wereld ziet wraak, talloze onschuldige doden.
De Israëlische regering moet winnen, de vijand verslaan. Herstellen van een dodelijke slag, haar toegebracht door Hamas, de duivel, de Palestijnse organisatie, de doodsvijand van de Joodse staat.
De politiek geduid, voor het nieuws uit