Hij wil één democratisch Palestina
In 2000 waren Israёl en de Palestijnen in Camp David het vrijwel eens. Gaza en de westelijke Jordaanoever waren het probleem niet. Een onafhankelijk Palestina was op een haar na gevild. Waarop Jeruzalem een te groot struikelblok bleek.
Één en al redelijkheid, ook bij Frits
Een waardige uitzending was het in elk geval, met op 4 mei alleen maar Joden aan tafel bij Pauw. Zes waren het er om precies te zijn, een zevende mocht vanaf de zijlijn meepraten over het antisemitisme zoals zij dat ervaren. Geen kwaad woord over Jeroen dit keer. Hij leidde het gesprek zoals de kijker dat verwachten mag.
Antisemieten zijn best wel slim
Het komt naar boven, als je er niet verdacht op bent in een artikel, of zomaar in een gesprek. Het zijn de keuzes die de kwaliteitskrant maakt of zaken die uit hun verband zijn gerukt en vooroordelen die als feiten worden gepresenteerd. Je proeft het, je voelt het. Maar weten doe je het niet. Het is nogal onbestemd.
De Palestijnse strategie werkt niet
Ze vieren het als een overwinning, de zoveelste van de afgelopen jaren. Want goed nieuws: “De Vrije Universiteit in Amsterdam heeft de promotie van een collegereeks van het CIDI, het Centrum voor Informatie en Documentatie Israёl van haar website geschrapt. Wij blijven vechten voor een academische boycot van Israёlische instellingen. Leve Palestina. Leve de intifada”.
Twee heren trekken zich terug
Hij had zich nog zo voorgenomen om een tijdje in Israёl te gaan wonen. Om te praten met alle partijen, met gematigde en radicale Joden en Palestijnen, het land te leren kennen, en daar een mooie reportage van te maken.
De politiek geduid, voor het nieuws uit