Twee heren trekken zich terug
Hij had zich nog zo voorgenomen om een tijdje in Israёl te gaan wonen. Om te praten met alle partijen, met gematigde en radicale Joden en Palestijnen, het land te leren kennen, en daar een mooie reportage van te maken.
Israёl is in 2015 een land, ver weg
De geleerden zijn het er niet over eens of 12 miljoen Nederlanders besmet waren geraakt door een onbedwingbaar, vreselijk schuldgevoel of door de behoefte om zich twintig jaar na de Tweede Wereldoorlog alsnog bij het verzet aan te sluiten. Feit is dat het Nederland van de jaren 1960 en 1970 massaal Israёl steunde, zich zelfs vereenzelvigde met de Joodse staat die was omringd door louter vijanden.
Frans Bromet voegt iets toe
Als hij geen antisemiet, Jodenhater is, wat is hij dan wel? Oud-premier Dries van Agt mist in elk geen gelegenheid om de wereld te waarschuwen voor het grote gevaar dat Israёl heet. Een land dat nu weer misbruik maakt van de aanslagen in Parijs om zijn misdadige politiek tot in de perversie uit te voeren.
Ik woon in een belegerde stad
(Door Tjeerd Ritmeester)
‘Brussel, een belegerde stad’, koppen de kranten over de veiligheidssituatie in de Belgische hoofdstad. De toestand is kritiek. Gespannen. De angst regeert.
Dat laatste is niet vreemd. Tenzij je het nieuws niet volgt ben je op je hoede. Elke plek waar veel mensen samenkomen, begin je te zien als een potentieel doelwit.Soms gaat er wel eens wat mis
Nieuws is het blijkbaar niet. Maar sinds oktober gaat er geen dag voorbij of er vinden in Israёl aanslagen plaats. Geen Jood kan zich veilig wanen of hij zich nu op de westelijke Jordaanoever bevindt, in Tel Aviv, Haifa of Jeruzalem. Op elk moment kan hij in een Palestijns mes lopen.
De politiek geduid, voor het nieuws uit