Nee, verrassen doet het niet
In Hongarije sprak Israël-vriend Geert Wilders, de leider van de éénmanspartij, PVV. Hij was hoofdgast van de CPAC-conferentie die plaatsvond onder de verantwoordelijkheid van de Hongaarse premier, Viktor Orbán.
‘Wie zijn Lex en Edo Hornemann’?
In de nacht van 20 april 1945 zijn ze opgehangen in de kelder van een school in Hamburg. Samen met 18 andere Joodse kinderen. Lex en Edo Hornemann waren 10 en 8 jaar oud. De laatste jaren van hun leven hadden ze doorgebracht in de Duitse concentratiekampen, eerst in Vught, toen in Auschwitz-Birkenau en op het laatst in Neuengamme, waar Duitse artsen hen gebruikten als medische objecten.Mijn moeder wist wat ze deed
“Wat is je moeder toch een geweldig mens. Werkelijk, een heel bijzondere, warme vrouw”, hoorde ik heel vaak. Ik hoor het nog steeds. Ik ga het niet ontkennen. Mijn moeder is 88 jaar geworden en alweer zes jaar dood. Maar was het een leugen waarmee ik opgroeide? Een trauma? Kon ze misschien niet anders? Of was het een levensreddende, zelfopofferende actie? Deed ze het om de kinderen? ”Ik ben niet joods. Wij zijn niet joods. Trouwens, niemand, geen mens maakt uit wat of wie ik ben. Dat bepaal ikzelf. Punt. Uit”!
Soms klinken woorden zo gewoon
Zoals hij de drie portretten becommentarieerde bij het televisieprogramma Sterren op het doek, doen maar weinigen: Zich als randdebiel neerzetten, de onderkin accentueren. Zelfkritiek is een mooi ding, maar dit gaat wel wat ver.
Mart Smeets mag volgens degenen die hem zeggen te kennen, een complex mens zijn. Van zijn hart maakt hij geen moordkuil. Dus liet hij schilder Joop Rubens weten dat het resultaat hem geenszins zinde. Logisch, want bij het voorgesprek botsten beide mannen al gauw. De schilder wilde het object beter leren kennen. Mart vond dat hij in zijn hoofd probeerde te klimmen. Misschien ontwaarde het televisie-icoon daarom een bestraffende Amstelveens-Joodse manier van kijken.
De politiek geduid, voor het nieuws uit
