PvdA wil weer naar links
Terug naar de sociaaldemocratie. De midden- en lagere inkomens moeten omhoog. Hogere belastingen dus voor de rijken en de bedrijven. Honderdduizend banen erbij in de publieke sector. Op het programma staat ook de bouw van 100.000 extra woningen, net als de afschaffing van het eigen risico in de gezondheidszorg. Het minimum loon wordt 14 euro per uur, een verhoging van 4 euro.
Het is zo maar een greep uit het verkiezingsprogramma van de PvdA, de partij van Drees, Den Uyl, Kok en nu, Lodewijk Asscher. Als het programma iets wil duidelijk maken, is het wel dat de PvdA van 2020 heeft geleerd van de neoliberale misstappen in de voorgaande jaren. Het enorme verlies bij de Tweede Kamerverkiezingen van 2017 dwong de partij tot een serieuze koerswijziging. Met nog maar 9 Kamerzetels had zij geen keus.
Veel kiezers snappen Jesse niet
Het mag, zeker in de politiek. Toch is het de vraag of het handig is als een oppositiepartij vooraf de garantie geeft voor de begroting te stemmen, zoals Jesse Klaver, de fractieleider van GroenLinks deed. Wellicht kan hij een succesje boeken, premier Rutte zal het hem zeker gunnen nu hij de meerderheid achter zich weet. Maar de oppositie is machteloos, terwijl onderwijzers en politieagenten zich in de steek gelaten voelen.
D66 zit PvdA in de weg
‘Zekerheid’ is het toverwoord voor de verkiezingen van de Provinciale Staten. De PvdA muntte het woord en ziet er blijkbaar het middel in om de op drift geraakte kiezers weer in het gareel te krijgen. Maar hé, D66, gelooft er ook in. Partijleider Rob Jetten ziet een muur tussen zekeren en onzekeren die hij wil slechten.
PvdA moet zich opnieuw bewijzen
Wat je ook kan denken van de PvdA, mannen als Drees en Den Uyl hebben zich bewezen als politieke grootheden. Zij hebben als weinig anderen hun naam verbonden aan de wording van het naoorlogse Nederland tot de moderne welvaartsstaat die het nog altijd is.
Dolende PvdA zoekt uitweg
Nog niet zo lang geleden was Labourleider, Jeremy Corbyn, een reactionair, een communist, en op z’n best een starre socialist, een man van heel erg de vorige eeuw. Nederlandse sociaaldemocraten van het type Wim Kok hadden zich uitgeleverd aan het neoliberalisme en politici als Bill Clinton en Tony Blair. Zij zagen de Britse backbencher als een relikwie, namen hem nauwelijks serieus.