Geschiedenis leert geen lessen
Mei, bevrijdingsweek. De Dodenherdenking is alweer geweest. Festijnen trekken duizenden die het leven in dansen. De eindexamens wachten. De toekomst lacht. Intussen balanceert de wereld op het randje. Europa dus ook, net als dit landje. Bedreigingen stapelen zich op, van binnenuit en van buitenaf. Het kan verkeerd aflopen, we kunnen er ook sterker uitkomen. Hoe het zij, wij burgers hebben het zelf in de hand.
Alsof democratie er niet toe doet
Misschien was het van meet af aan een illusie. Sinds 3 november 1848 is Nederland formeel een parlementaire democratie. Haken en ogen waren er genoeg. In de loop der jaren is veel ten goede veranderd. Natuurlijk, kritiek was er altijd al. Maar nu proef je scepsis. Enerzijds hollen bestuurders de democratie uit. Anderzijds laten de burgers het gebeuren.
Blank als een lelie is het land
De timing van de liberale jongerenclub JOVD is perfect. De Amsterdamse galeriehouder Michiel van Eyck is verkozen tot de Liberaal van het jaar 2014. “Meer dan verdiend”, aldus de jonge liberalen, “omdat hij het heeft aangedurfd Mein Kampf te koop aan te bieden ondanks het verbod”.
Noem het een kwestie van traditie
Ongehoord vindt de hoogleraar journalistiek Jeroen Smit de actie van Belgische journalisten. NCRV-verslaggeefster Ghislaine Plagh begrijpt er niets van. Een staking, het werk neerleggen? “Kan niet. Onafhankelijke berichtgeving is een te belangrijke taak”, vindt zij.
Donkere wolken pakken samen
Misschien vervalt het land daarom in oeverloze discussies, twistgesprekken, hypes. De internationaal georiënteerde neoliberalen willen voldongen feiten, voelen de nationaalconservatieven in hun nek die het liefst de klok terug willen zetten. Het gaat om Europa, om geld, om identiteit. De burgers zijn onzeker, zijn bang. Alsof ze blind in een trein zonder remmen zijn gestapt.
De politiek geduid, voor het nieuws uit