Neoliberalen staan voor dilemma
Natuurlijk zal Marine Le Pen hem neerzetten als een lid van de elite, een neoliberale bankier, een loopjongen van de multinationals, een globalist voor wie de echte eerlijke Fransman zeer moet vrezen. Ja, Emmanuel Macron betekent het einde van ‘La Douce France’.
Toen ze idealistisch was, vol vuur
Haar uitdager Bernie Sanders mag een outsider zijn, hij trekt meer kiezers dan verwacht. En heeft een punt. Ook de Democratische presidentskandidaat Hillary Clinton is gevangen in het web van machtige financiёle belangen. Rest de vraag of het eigenlijk anders kan?
Op weg naar een staatsomroep
Een beetje neoliberaal heeft een gruwelijke hekel aan het Nederlandse publieke omroepbestel. Hij vindt dat radio en televisie de vrije markt toebehoren. Dat de spelers moeten concurreren, kijkcijfers scoren, en vooral hun eigen broek ophouden.
Stel je voor! Niet aan denken!
Een laatste Mohikaan tracht nog wat tegengas te geven. FNV-voorzitter Ton Heerts zet de aanval in tegen het rechts neoliberaal rapalje, in het Financieele Dagblad nog wel. Komt op voor de vaste contracten en een fatsoenlijk minimumloon. Verzet zich tegen de voortdenderende flexibilisering van de arbeidsmarkt en de onttakeling van de verzorgingsmaatschappij. Zelfs durft hij het aan om de belastingaftrek voor ZZP’ers ter discussie te stellen.
Kiezers kunnen nog altijd kiezen
Ze zijn zo overtuigd. Zo zeker van hun zaak, er absoluut van overtuigd dat een bank geen staatszaak is. De aandeelhouders moeten de baas zijn. Dus gaan zij naar de beurs. Dat is, weten zij, goed voor het land, voor de klanten, voor de economie. Trouwens, de topman van De Bank, dr. Gerrit Zalm, is toch niet voor niets 12 jaar minister van financiën geweest?
De politiek geduid, voor het nieuws uit