Job Cohen leeft weer
Twee weken na Parijs, is het wel duidelijk. Het theedrinken van Job Cohen mag het doelwit zijn van onverbloemde hoon, wie zijn oor te luisteren legt, zijn ogen de kost geeft, weet beter. Het Westen zoekt de constructieve dialoog en hoopt zo de moslimgemeenschap niet van zich te vervreemden.
De ayatollah leest mee
Grote bewondering heb ik voor de berichtgeving van NRC Handelsbladcorrespondent Thomas Erdbrink. Je zal daar maar werken en wonen, in het enge Iran. Altijd op je qui vive moeten zijn.
Soms denk je aan antisemitisme
Het Midden-Oosten staat in vuur en vlam. Oorlog is het bijna overal en anders dreigt hij wel. De Islamitische Staat moordt dat het een lieve lust is, op de landkaart nemen Irak en Syriё aanmerkelijk minder plaats in dan pakweg een jaar geleden. Voor velen is de situatie helder: “Alles heeft te maken met de staat Israёl, zijnde een bron van onrecht, racisme en onvrijheid, dood en verderf”.
Ongelijkheid is mensenwerk
“De enorme ongelijkheid in mijn land is de uitdrukking van de politieke wil. Is mensenwerk, en is in elk geval niet de logische consequentie van het kapitalisme. Ongelijkheid is een verspilling van de enorme mogelijkheden die mijn land heeft ”.
Rosanne maakt gehakt van Piketty
Verbazing. Niet weten. Vragen stellen. Oplossingen bedenken. Het houdt nooit op. Me dunkt, de mens heeft genoeg te doen. Diepe bewondering koester ik voor wetenschappers die ik ervan verdenk goed over een aantal zaken te hebben nagedacht. Gedegen onderzoek te doen, alvorens de conclusies op schrift te stellen.
De politiek geduid, voor het nieuws uit