Antisemieten zijn best wel slim
Het komt naar boven, als je er niet verdacht op bent in een artikel, of zomaar in een gesprek. Het zijn de keuzes die de kwaliteitskrant maakt of zaken die uit hun verband zijn gerukt en vooroordelen die als feiten worden gepresenteerd. Je proeft het, je voelt het. Maar weten doe je het niet. Het is nogal onbestemd.
De Palestijnse strategie werkt niet
Ze vieren het als een overwinning, de zoveelste van de afgelopen jaren. Want goed nieuws: “De Vrije Universiteit in Amsterdam heeft de promotie van een collegereeks van het CIDI, het Centrum voor Informatie en Documentatie Israёl van haar website geschrapt. Wij blijven vechten voor een academische boycot van Israёlische instellingen. Leve Palestina. Leve de intifada”.
Twee heren trekken zich terug
Hij had zich nog zo voorgenomen om een tijdje in Israёl te gaan wonen. Om te praten met alle partijen, met gematigde en radicale Joden en Palestijnen, het land te leren kennen, en daar een mooie reportage van te maken.
Israёl is in 2015 een land, ver weg
De geleerden zijn het er niet over eens of 12 miljoen Nederlanders besmet waren geraakt door een onbedwingbaar, vreselijk schuldgevoel of door de behoefte om zich twintig jaar na de Tweede Wereldoorlog alsnog bij het verzet aan te sluiten. Feit is dat het Nederland van de jaren 1960 en 1970 massaal Israёl steunde, zich zelfs vereenzelvigde met de Joodse staat die was omringd door louter vijanden.
Frans Bromet voegt iets toe
Als hij geen antisemiet, Jodenhater is, wat is hij dan wel? Oud-premier Dries van Agt mist in elk geen gelegenheid om de wereld te waarschuwen voor het grote gevaar dat Israёl heet. Een land dat nu weer misbruik maakt van de aanslagen in Parijs om zijn misdadige politiek tot in de perversie uit te voeren.
De politiek geduid, voor het nieuws uit