Soms gaat er wel eens wat mis
Nieuws is het blijkbaar niet. Maar sinds oktober gaat er geen dag voorbij of er vinden in Israёl aanslagen plaats. Geen Jood kan zich veilig wanen of hij zich nu op de westelijke Jordaanoever bevindt, in Tel Aviv, Haifa of Jeruzalem. Op elk moment kan hij in een Palestijns mes lopen.
Het past in een patroon
“Israёlische media”, schrijft NRC Handelsbladcorrespondent Derk Walters, “duiden Palestijnse messengooiers aan als terroristen. Een Israёli die een Palestijn neersteekt, is daarentegen al gauw een verwarde man of een aanslagpleger”.
Wat gebeurt er dan?
Oké, het Hek wordt afgebroken. Israёl trekt zich terug achter de grenzen van 1967, heft de blokkade van de Gazastrook op, de Joodse nederzettingen op de westelijke Jordaanoever worden ontruimd. De Palestijnse vluchtelingen krijgen het recht op terugkeer.
Wat gebeurt er dan?
Over een staat die genocide pleegt
Overal in Europa heeft de pro-Palestijnse beweging de wind mee. Steeds meer in het nauw raakt Israёl. Een jaar na de Gaza-oorlog proberen de Palestijnen hun slag te slaan, gesterkt als zij zich voelen door diverse rapporten. Actievoerders hadden er al geen moeite om te spreken van een racistische apartheidsstaat die genocide pleegt.
Zodat A’dam zich kan uitspreken
De wereld is er allang aan gewend. Een stedenband beoogt relaties tussen steden te verbeteren, elkaar te ondersteunen, te leren kennen, begrip te kweken. Gisteren kondigde het gemeentebestuur van Amsterdam aan zo’n band te willen smeden met Tel Aviv in Israёl en Ramallah op de westelijke Jordaanoever.
De politiek geduid, voor het nieuws uit