Arme Dries, Israёl bestaat nog
Lang, lang geleden was prof. dr. A. van Agt premier van Nederland. Sommigen herinneren hem nog. Anti-abortus, vóór de vrijlating van oorlogsmisdadigers. De premier was altijd al principieel. Alleen moet hij in die tijd begrepen hebben dat zijn gevoel voor rechtvaardigheid niet altijd parallel liep met hoe anderen voelen.
‘Grens 1948’ komt akelig dichtbij
Vrede is het geenszins. Israёl en Hamas hebben de strijdbijl op 26 augustus opzij gelegd, de oorlog woedt voort, heviger nog, ook al is het op een ander niveau. Alsof de Palestijnen een beslissend offensief hebben ingezet, op weg naar de onafhankelijke staat Palestina.
Van Agt heeft het altijd al gedacht
Er is al veel gezegd over de zoveelste Gaza-oorlog. Maar wie je eigenlijk niet hebt gehoord, is oud-premier Dries van Agt die, zoals bekend, een vurig voorvechter voor de Palestijnse zaak is, en heel veel vrienden in Gaza heeft.
Nou ja, niet? Op 16 juli schreef de 82-jarige oud-premier een vooral verdrietige brief aan Mark Rutte, zijn achter-achterkleinzoon in het ambt van Eerste Minister.
Vergeet de tweestatenoplossing
Ik ben vóór Israёl. Dat wil zeggen vóór een veilige plek waar joden terechtkunnen en plaats is voor iedere mensensoort. Vóór een soevereine democratische staat waar alle burgers gelijke rechten hebben. Waar vrijheid van meningsuiting de dragende gedachte is.
Prima, als er ook plaats is voor een soeverein Palestina. Punt is dat Israёl zich niet zal terugtrekken achter de grenzen van 1967. Vrede is alleen mogelijk als joden en Palestijnen krijgen wat ze hebben willen, en dat is het oude Britse mandaatgebied Palestina. Geef hen dat.
Israёldebat is uitzichtloos
In Zwitserland praat de wereld met Syriё over de beëindiging van de burgeroorlog. In Zwitserland bereikte de wereld een akkoord over het Iraanse atoomprogramma. In Zwitserland bespraken staatslieden, huis-, tuin- en keukenpolitici de wereldeconomie. Kortom, Zwitserland is een cruciaal land.
Daarom is het wellicht een idee als Nederlandse opinieleiders eens een weekje vakantie opnemen. Een berg optrekken, een hut uitzoeken, het houtvuur opstoken, het zich makkelijk maken. Om vervolgens het onderwerp op tafel te leggen. Heel misschien dat zij dan een stap verder komen in de zoektocht naar een oplossing van het Israёlisch/Palestijnse conflict. Want dàt is toch de bedoeling van hun bemoeienis. Niet?
De politiek geduid, voor het nieuws uit