Russisch offensief loopt vast
Misschien is het nog wat vroeg. Voorlopig houdt het vechten niet op. De doden en gewonden blijven vallen, aan beide kanten. Van alles dreigt. Maar toch, negen weken na de inval in Oekraïne tekent zich een kentering af. In de VS openbaart zich een voorzichtig optimisme. Het gevreesde leger van de dictator schiet geen meter op. Haalt zijn doelen niet. Het belaagde Oekraïne kan de oorlog wel eens winnen.
Eerst moet Amerika wakker worden
De economie floreert. President Trump oogt zeer tevreden na een handelsverdrag met Mexico. Maar de kritiek houdt aan. “Ach”, zal de lezer reageren. “Het zal mijn tijd wel duren. Trump heeft niet het eeuwige leven. Doet ook goede dingen. Amerika zal het wel overleven”. Hoe het ook zij, over twee, drie jaar, en misschien wel eerder, zit iemand anders in het Witte Huis. Zo werkt de democratie, nietwaar?
President Trump is gevaar voor VS
Er zijn duiders die de nuance blijven zien. “Ontdoe de politiek van Trump van alle toeters en bellen, en het verschil met de periode-Obama is vrijwel nihil”, schrijft Charles Groenhuysen in de Volkskrant. De columnist Derk-Jan Eppink vindt dat Trump de niet-aflatende kritiek bij voortduring logenstraft.
Neoliberalisme kraakt in voegen
Vijfentwintig jaar geleden stortten communistische dictaturen als kaartenhuizen ineen, de Muur was gevallen, de Koude Oorlog geëindigd, en niet lang daarna raakte de westerse elite in de ban van Francis Fukuyama’s ‘The End of History and the Last Man’, de overwinning van het democratisch-liberaalkapitalistische model. Het Westen wint. Het socialisme is niet meer. Het einde van de geschiedenis, dus.
Deal is een boodschap voor links
Er is een deal. Europa en Griekenland zijn het eens. De Grieken worden voor de zoveelste keer onder curatele gesteld, als zij ermee instemmen, tenminste. Europa kan verder. Maar quo vadis? is nu toch wel de grote vraag. Want een deal? Velen hebben het over een dictaat, en dat is zachtjes uitgedrukt.
De politiek geduid, voor het nieuws uit