Lodewijk Asscher heeft gelijk
Geen PvdA dus. De socialistische burgemeesters en andere bestuurders mogen nog zo hard roepen, fractieleider Asscher houdt zijn poot stijf. Hij wil niet. Vindt dat zijn partij genoeg zetels kwijt is geraakt. De kiezer heeft gesproken.
Weg vrij voor kabinet Rutte-III
Het is warm. Nee heet. Snikheet. Zomer 2017. “Veel drinken”, adviseert het hitteplan. “Rustig aandoen”. Wat ook gebeurt, het nieuws past zich aan. De spanning in Syriё hoopt zich op. De Franse president Macron probeert orde op zaken te stellen. De PvdA doet het niet. “Alleen als het echt niet anders kan, om het land te redden, zijn wij bereid aan te schuiven”, heeft Lodewijk Asscher informateur Tjeenk Willink laten weten.
Arme PVV’ers, arme kiezers
Arme PVV’ers. Arme kiezers, wel anderhalf miljoen in getal. Het huilen staat ze nader dan het lachen. Voelen zich buitengesloten. Niemand wil zelfs maar met Geert praten. Is zo ondemocratisch. Is dat nou Nederland, het land van de joods-christelijke beschaving, van de Verlichting?
De mensen keerden niet terug
Het is logisch misschien. Verrassend is het in elk geval niet dat oudere, jongere, wijze en minder wijze sociaaldemocraten elkaar verdringen om dan wel hun woede te uiten, zomaar boos te wezen of blijk te geven van een welgemeend medeleven. Oké, ze hebben misschien geen kant en klare oplossing voorhanden, een goede raad willen ze met alle liefde geven. En, is het strenge geluid, de leden doen er verstandig aan die goede raad serieus te nemen.
Heimwee naar Sinterklaas
Daar zaten de heren, glimmend van genoegen de verkiezingen te analyseren. “Nee, ik ben niet blij dat de PvdA zo is gedecimeerd. Trouwens, ik ben voor de parlementaire democratie”. De ander kon het niet schelen. “Immers, het is tijd voor nieuwe dingen. Ik wil een bindend referendum. Pleit voor een zakenkabinet met ministers die hun vak verstaan”.
De politiek geduid, voor het nieuws uit