Misschien is Max een alternatief
Zeventig jaar bestaat de PvdA dus. Natuurlijk heeft politiek leider Diederik Samsom alle recht zijn beleidskeuzes te verdedigen. Hoop mag ook hij blijven koesteren. Maar als de cijfers al zò lang, zò duidelijke taal spreken, is het toch verbazingwekkend dat hij er nog altijd niet aan toe is zijn verantwoordelijkheid te nemen en ruimte te creёren voor een partijgenoot.
Ongeluk PvdA is geen excuus
De vraag stellen, was hem beantwoorden. Eigenlijk hoorde het niet, was in elk geval niet op het land van toepassing. Wie de verkiezingen ook won, hij was een democraat, een aanhanger van de rechtsstaat, verdediger van de vrijheid van meningsuiting. Tot voor kort was hij zelfs voor een solidair zorgstelsel, betaalbaar onderwijs en fatsoenlijke pensioenen.
Vrij spel voor de VVD
En waarom zou dit kabinet niet over de jeugdombudsman mogen vallen? Naar verluidt voelt de VVD wel voor een breuk over het vluchtelingenprobleem. Immers, daar kun je zo lekker op scoren en de liberalen moeten nog maar zien dat de kiezers stemmen op Wilders’ PVV.
Samsom sleurt, trekt. Niets helpt
Oud nieuws. Een open deur, een cliché al bijna. Het is niet anders, de PvdA zit in de hoek waar de klappen vallen, heeft het moeilijk, noem het zwaar. Welke duiding je ook geeft, zij is een eufemisme. Het is eigen schuld misschien. Des te meer bewondering verdient Diederik Samsom. Hij sleurt, trekt, probeert. Niets helpt blijkbaar.
Dapper zet Diederik Samsom door
Hij heeft het allemaal. Een ijzeren wil, de levensdrift, een bord voor zijn kop, de overtuiging van het eigen gelijk en de onmisbaarheid. Wat dat betreft, verschilt PvdA-leider Diederik Samsom niets van zoveel collega-politieke leiders van even zo vele politieke partijen die radeloos, redeloos en reddeloos verloren waren of zijn. Verdient hij zelfs alle bewondering.
De politiek geduid, voor het nieuws uit