De woede is over. Blijkbaar ben ik murw gebeukt. Werkelijk, niets verbaast me nog. Ik lach om Lucky van De Wereld Draait Door die de hypocrisie van het systeem zo treffend uitbeeldt.

Noem het cynisme waaraan ik leid. Dus keek ik onbewogen toe hoe de topman van de Rabobank, dr. P. Moerland, zijn diepe spijt betuigde en vervroegd de aftocht blies. Zijn bank heeft de boel belazerd, en kreeg daarvoor van de Amerikaanse, Britse en Nederlandse toezichthouders een boete van 774 miljoen euro opgelegd.

Ik vraag me niet eens af wat erger is, handelaren die de rente manipuleren of hun bazen, c.q. toezichthouders die geen notie hebben van de manier van werken in het hart van de haute finance.

Zo ging het trouwens overal, in de Verenigde Staten, in Groot-Brittanniё, Duitsland, en dus in Nederland. Niet alleen bij de Rabobank, ook bij de andere beheerders van onze centjes, ABNAMRO, ING en SNS. De toezichthouders keken toe. Het is de kern van de crisis.

Topman Moerland heeft plaatsgemaakt voor mr. M. Minderhoud, CEO ad interim. Als bewijs van goede wil heeft de bank het bonussensysteem afgeschaft, behalve voor de handelaren in Londen. De direct verantwoordelijke bestuurder voor het renteschandaal, mr. Sipko Schat, blijft zitten en belooft zijn uiterste best te doen.

Een cynicus als ik is echter onverbeterlijk. Mijn vertrouwen in het bankwezen is zoek. Alles in mij zegt dat ik het voorlopig niet zal terugvinden.