Nederland-Kazachstan
Het was koud, de bal was slap
IJsland-Nederland 2-0. Het was koud, de bal was slap, de scheids floot vals en het publiek was onsympathiek, uitermate partijdig. Van Persie was niks. Sneijder heeft geen bal geraakt. Martins Indi moet snel vervangen worden. Van der Wiel raakte elke bal verkeerd, Blind maakte zijn naam volledig waar. Zelfs Arjen Robben bleef ver onder de maat.
Toch tuinden we er weer in
We hadden geen verwachtingen. Toch tuinden we er weer in. Dachten, ook ik, wel even wereldkampioen te worden. We hadden Arjen toch. En Robin van Persie. Louis van Gaal, “Louis Geniaal”, zoals de buitenlandse pers hem noemde.
Arjen, de grootste van allemaal
Ik dacht dat het voorbij was. Dat ik die nederlaag zijn plek gegeven had die hij verdiende, de nederlaag van alle nederlagen. München, 7 juli 1974, toen zij ons versloegen en wereldkampioen werden.
Pas later begreep ik van de kenners dat niet zij, maar wij de echte winnaars waren. Zij mochten dan de beker hebben, wij kregen er de Hollandse School voor terug die staat voor voetbal zoals het hoort, 4-3-3, totaalvoetbal, aanvallen en Johan Cruyff natuurlijk, de grootste van allemaal.
De politiek geduid, voor het nieuws uit