Autoritaire leiders hebben tij mee
Wie het nieuws een beetje volgt, kan zich moeilijk aan de indruk onttrekken dat de democratische rechtsstaat op zijn laatste benen loopt. Dat de leiders van autoritaire regimes het politieke tij mee hebben, het niet lang kan duren of het Westen is één groot tranendal.
Zo is de politieke crisis waarin de Verenigde Staten van Amerika zich nu al ruim een jaar bevindt, allesbehalve uitgewoed. Kenners voorzien een grootse toekomst voor oud-president Trump. Ook de Europese Unie heeft problemen. De Brexit mag Brussel verlost hebben van een lastige partner, de resterende problemen zijn er niet minder om. De nieuwkomers Polen en Hongarije ondermijnen het politieke bestel van binnenuit.
Opstand speelt Poetin in kaart
Ook Rusland is verrast. Maar nu al heft president Poetin het glas. Zonder noemenswaardige inspanning kan hij zich presenteren als de grote winnaar. De president van het olierijke Kazachstan, Tokajev, wist niets beters te doen dan zijn buurman als leider van het militaire bondgenootschap CSTO te hulp te roepen om een opstand van woedende burgers te bedwingen. En Poetin kwam. Tientallen doden, honderden doden en meer dan 2000 arrestanten verder zou de rust in Kazachstan weer enigszins zijn hersteld, met als bijkomend resultaat dat president Tokajev voortaan met handen en voeten gebonden is aan de luimen van Rusland.
Rusland snelt Kazachstan te hulp
Rusland, Armenië, Kirgizië, Tadzjikistan en Wit-Rusland zullen de president van Kazachstan, Tokajev, helpen de situatie in zijn land meester te worden. De vijf landen willigden gisteren het verzoek om militaire bijstand in. Zij deden dit als lid van de CSTO, de Collectieve Verdragsorganisatie, een militaire alliantie van voormalige Sovjetstaten waarbij ook Kazachstan is aangesloten.
Poetin heeft alles goed doordacht
De Russische president Poetin stelt harde eisen. De NAVO moet zich houden aan de grenzen van vóór de Val van de Muur. Terugtrekken uit Oost-Europa, dus. Voor Oekraïne, Georgië, Finland en Zweden blijft het bondgenootschap taboe. Om de eisen kracht bij te zetten, heeft de Russische president zeker 100.000 militairen opgeroepen die op elk moment Oekraïne kunnen binnenvallen.
Westen laat Oekraïne niet in steek
Een nieuw jaar. Alweer . Veel geluk ermee, klinkt het niet één, twee maar duizend maal. Fantastisch. Prachtig. Maar wat zal het brengen deze keer? Hoop is er altijd. Vanzelfsprekend. En wie weet, valt het mee. Dat alles neemt niet weg dat er donkere wolken samenpakken en de kant oprukken naar andersdenkenden. Dictators, leiders van autoritaire systemen, de onderdrukkers voelen zich sterk. De tegenstanders zijn verdeeld en zwak. Politieke doelen lijken dichtbij.
De politiek geduid, voor het nieuws uit