Cataloniё is ook risico voor EU
Een republiek Catalonia? De tijd zal leren of de Catalaanse nationalisten erin slagen een eigen staat van de grond te krijgen. Maar zoveel is zeker. De leiders van de regering in Madrid begrijpen niet hoeveel afbreuk hun onverbiddelijk-botte politiek doet aan het Europese ideaal van democratie, van overtuigen in plaats van dicteren. Hoeveel schade het aanricht aan een instituut, gebaseerd op vrijwilligheid en vrede.
Einde dreigt voor Puigdemont
Tot donderdagmorgen tien uur heeft de Catalaanse premier Carles Puigdemont de tijd om te voldoen aan het ultimatum waarin de Spaanse regering een duidelijke uitleg eist over zijn bedoelingen. Wil hij de onafhankelijkheid uitroepen, of niet. Als Puigdemont in gebreke blijft, dreigt een ingrijpen dat een einde moet maken aan de macht van de separatisten. Ontslag van de regering-Puigdemont, ontbinding van het parlement en nieuwe verkiezingen zouden dat moeten bewerkstelligen.
Cataloniё staat er alleen voor
Jean-Claude Juncker, de voorzitter van de Europese Commissie wil geen Europa van 98 staten. Immers, een unie van 28 staten is hem al ingewikkeld genoeg. Dus roept hij de Catalanen op hun streven naar onafhankelijkheid te staken, ook al om te voorkomen dat anderen dat voorbeeld zullen volgen.
Cataloniё staat niet op zich zelf
Zes minuten duurde de toespraak van koning Filips VI. Meer had hij ook niet nodig om de afvallige Catalanen duidelijk te maken wat hij van de toestand vindt. Ze moeten terug in het hok. Catalanen zijn in de eerste, tweede en derde plaats Spanjaarden. Wetten zijn er om na te leven. De rest is onzin. Welterusten. Leve Spanje.
In Cataloniё loopt de spanning op
Het is prachtig nazomerweer. Heerlijke temperaturen, blauwe luchten. Opgewekte mensen lopen langs, de jassen los over de armen. Fietsers rijden door rode lichten. Een automobilist wacht geduldig totdat de voetganger de weg is overgestoken. De Tweede Kamer heeft het bindende referendum verworpen. Niets aan de hand. Geweldige dag.
De politiek geduid, voor het nieuws uit