Sprankje hoop voor het land
Gelukkig zijn er nog verstandige mensen. Misschien horen wel enkele bestuurders tot die groep. Wonen zij in Amsterdam en begrijpen dat democratie een essentiёle verworvenheid is van deze maatschappij en er grenzen zijn aan het rendementsdenken.
Groenhuijsen vindt het niks
Eens werkte hij bij de toen nog linkse de Volkskrant. Nu presenteert hij het rechtse WNL op Zondag, en schnabbelt als gespreksleider een heel inkomen bij elkaar. Charles Groenhuijsen gaat alweer een tijdje mee. Bijna 60 jaar is hij intussen. Woont in Amerika. Is getrouwd en heeft drie studerende kinderen. Misschien daarom mengde hij zich bij Pauw plotsklaps in het studentendebat.
Rosanne komt van de bètakant
“Ik ben het honderd procent met jullie eens”. “Ik ook. Wij steunen de acties van de studenten. Staan er helemaal achter”. Duidelijker konden D66-Tweede Kamerlid Paul van Meenen en SP-collega Jasper van Dijk niet zijn.
Even hadden zij het momentum
Is de revolutie begonnen? Vijfenveertig jaar na dato is het Maagdenhuis opnieuw bezet. Sowieso zijn Amsterdamse studenten erin geslaagd hun strijd voor democratie en tegen het rendementdenken een breder platform te geven. De Nieuwe Universiteit noemen zij zichzelf.
Studenten pikken het niet meer
Dit is het beeld: De voorzitter van het universiteitsbestuur is een gehard en onverbiddelijk bestuurder, gepokt en gemazeld in de kunst van het manipuleren. Gewend als hij is om werknemers, slimmer dan hij, het bos in te sturen. Dan, ach, kan hij boze studenten ook wel aan.
De politiek geduid, voor het nieuws uit