Natuurlijk is er een oplossing
In angstige spanning wacht de wereld op wat komen gaat. Wanneer start het grote grondoffensief van Israël? vragen de verslaggevers aan elkaar als zij horen over binnenrollende tanks en acties van Israëlische eenheden op Gaza’s grondgebied. Maar steeds duidelijk wordt dat een groot offensief op de lange baan is geschoven.
De Verenigde Staten zou de Israëlische premier, Benjamin Netanyahu, met klem een grootschalig grondoffensief hebben afgeraden. Begrijpelijk misschien, al is het maar omdat de Amerikanen zo hun ervaringen hebben in Irak en Afghanistan. Bovendien is het grote offensief precies wat de Palestijnse organisatie Hamas wil. “Laat ze maar komen. Onze strijders, de sluipschutters en iedereen die een geweer of mes vast kan houden, lusten de Joden rauw. granaten en kogels hebben we meer dan genoeg. Palestijnse burgers mogen massaal sterven. Maar met elke dode burger neemt de sympathie voor de martelaren toe. Wij houden dat maanden vol”.
Israёl is in 2015 een land, ver weg
De geleerden zijn het er niet over eens of 12 miljoen Nederlanders besmet waren geraakt door een onbedwingbaar, vreselijk schuldgevoel of door de behoefte om zich twintig jaar na de Tweede Wereldoorlog alsnog bij het verzet aan te sluiten. Feit is dat het Nederland van de jaren 1960 en 1970 massaal Israёl steunde, zich zelfs vereenzelvigde met de Joodse staat die was omringd door louter vijanden.
Het kan vandaag nog, of morgen…
De wereld is er nu wel van overtuigd. Zelfs journaliste en toptwitteraar Wouke van Scherrenburg is om. Natuurlijk erkent ze de staat Israёl, maar een bezoek heeft haar tot inkeer gebracht, in die zin dat ze met eigen ogen gezien heeft hoe de Palestijnen worden vernederd, geschoffeerd, gediscrimineerd.
De politiek geduid, voor het nieuws uit