Moeilijkheden PvdA beginnen pas
Een lokale aardverschuiving vond plaats, nog maar een week geleden. Kiezers duwden de PvdA een flink end richting afgrond op. Groot nieuws zou je zeggen. Maar het land was met andere zaken bezig. Geert Wilders was topic nr. 1 totdat het land scoorde met de NSS, de topconferentie over nucleaire veiligheid in Den Haag die ontaardde in een enorme reclamespot voor de grote Nederlandse meesters, Rembrandt van Rijn, Johannes Vermeer en Piet Mondriaan.
Ook de kiezers schieten tekort
Hoe vaak is het einde van D66 niet voorspeld? Een machtsstrijd leek de VVD nog niet zo lang geleden fataal te worden. Wie gaf vorig jaar nog een cent voor het CDA? Voor de PVV? Nu lijkt de PvdA weer de weg van de ondergang te zijn ingeslagen.
De politiek voorspellen, lijkt een heilloze onderneming in het Nederland van 2014. Een achtbaan leggen de gevestigde partijen af. Als elastiek gaan de politieke partijen op en neer. Waaien met de winden mee. Overleven, is het hoofddoel. Hoe, en op welke basis is een vraag die steeds verder op de achtergrond raakt. Hier wreekt zich het democratische tekort, het opportunisme als leidend beginsel. Zo krijgt het politieke systeem steeds meer de trekken van een supermarkt. Bij de liberalen vindt de kiezer dìt. Bij de socialisten dàt. Om elke keer gefrustreerd te raken als hij iets niet vinden kan.
Zelfs Arnon Grunberg is mild
Eerst komen de Olympische Spelen. Dan de gemeenteraadsverkiezingen op 19 maart, gevolgd door de Europese verkiezingen, eind mei. Alles heeft met alles te maken. Als premier Mark Rutte verklaart met de zwaarst mogelijke delegatie naar Sotsji te gaan, is daar een koele berekening aan voorafgegaan.
Mooi dat de premier de vrijlating van de twee Greenpeaceleden Faiza Oulahsen en Mannes Ubels uit Russische gevangenschap op zijn conto kan schrijven. Bovendien hebben zijn adviseurs hem allang geleden ingefluisterd dat de grote meerderheid van het volk het prima vindt. Want het volk wil genieten van de Spelen, medailles winnen, juichen.