Op weg naar de uitgang
Het is niet de schuld van president Trump dat Europa gisteren werd opgeschrikt door een aanslag in Barcelona. Het is niet zijn schuld dat de geestelijke vader van alt-right, Steve Bannon, zich gisteren gedwongen zag zijn ontslag in te dienen als topadviseur van het Witte Huis. Maar dat radicale moslims, neonazi’s en een bepaald soort politici zich door hem gesterkt voelen het Westen hard te treffen, is meer dan een aanname. Is een zekerheid.
De tijd dringt, het gevaar is acuut
De tijd dringt. Als de Verenigde Staten niet heel snel orde op zaken stelt, kunnen machtsbeluste politici wel eens in de verleiding komen de kracht van de leider van het Westen op de proef te stellen. Het is nu of nooit zullen zij denken. Dit is het moment de vijand aan te pakken, terug te dringen, te verslaan, te vernietigen zelfs.
‘Cuba 1962’ is akelig dichtbij
Cuba, oktober 1962. Hoogtepunt van de Koude Oorlog. Dertien dagen hield de wereld de adem in. De spanning tussen de grootmachten Verenigde Staten en de Sovjetunie was zo hoog opgelopen dat het wel tot een uitbarsting moest komen. Toen keerden de Sovjetschepen om. Een kernoorlog was voorkomen. Geen Russische raketten kwamen er op Cuba.
Alleen geweld kan Poetin stoppen
Misschien zijn er nog mensen die zich illusies maken over de figuur van de Russische president Vladimir Poetin. Misschien denken zij dat hij een punt heeft, een grootmeesterlijk strateeg is, een man met visie. Dat hij het recht heeft Amerika de voet dwars te zetten omdat het overal de lakens uitdeelt. Misschien denken die mensen wel dat het goed is voor de betere wereld die ook zij willen.
Gevangen tussen twee werelden
Salim el Makhloufi is de naam. “Ik ben een moslim”, begon hij zijn verhaal. Of de kijker daarvan niet schrok? Salim is leerling 4 vmbo aan de scholengemeenschap Lek en Linge in Culemborg. Hij won net niet, maar als VMBO-leerling leverde hij toch een opzienbarende prestatie door met zijn speech tot de finale door te dringen van Op Weg naar het Lagerhuis.