meenschap (EEG) van toen uitgegroeid tot de Europese Unie waarvan op 1 januari 2007 27 soevereine staten deel uitmaken. De EU is een machtig econo-misch blok, maar in politieke zin niet meer dan een lemen reus. Zal die reus tot leven komen? Ach, het gaat domweg gebeuren. Maar hoe, wanneer? Een sterke Europese Unie gaat ten koste van de politieke macht van de individuele lidsta-staten. Daar hikken we dus tegenaan. Uit een grijs verleden, herinneren we ons commissievoorzitter Jacques Delors nog die richting politieke unie durfde koersen. Dat wil zeggen, onder zijn leiding kwam in 1988 de Europese Mone-taire Unie tot stand. Iedere ‘Europeaan’ begreep dat daaraan politieke conse-quenties verbonden waren. In 2000 pleitte de vorige Duitse minister van buitenlandse zaken Joschka Fischer voor een federaal Europa. In 2000, zeven jaar geleden. Nooit meer iets van gehoord. De conventie die het ontwerpverdrag voor een Europese Grondwet opstelde, liep in een wijde boog om dat ene Euro-pa heen. Tussen de regels door zou je weliswaar het een en ander kunnen lezen. Een vlag, een volkslied. De lidstaten moesten macht afstaan, en toch weer niet. Het ging de richting uit. Of toch juist niet?

VERDEELDHEID

Misschien kan het ook niet anders. De verdeeldheid was altijd al hèt kenmerk van Europa, met zo nu en dan een moment waarop iemand dacht de eenheid dwingend op te kunnen leggen. Twee wereldoorlogen vormden het dieptepunt. De holocaust. Een IJzeren Gordijn werd neergelaten.

Er moest een nieuw Europa komen, maar dan zonder oorlog. In een ver-

Europese burger heeft recht op eerlijke voorlichting

KLEINERE STAAT KAN EENHEID BEVORDEREN

Het is stil. Zo nu en dan klinkt een boze politicus door, klagend over het feit dat je zo weinig leest, zo weinig hoort. Dat het maar niet wil lukken met die Grondwet van Europa. Dat we zo niet verder kunnen. De neestemmers van 2005 zijn volgens hem de schuld. Zij hadden beter moeten weten. Je zou ook graag willen dat er iets gebeurt. Er komt zoveel op ons af. Turkije. Wat moeten we met Turkije? Europa. Wat willen we ermee? Intussen gaat de eenwording door, het proces is niet te stoppen. Misschien is het zinvol dat de verantwoordelijke politici proberen de burgers dàt eens uit te leggen. Kunnen zij meteen de Grondwet aanpassen, en wel zodanig dat die strookt met de realiteit. Een Grondwet die niet verbloemt, maar die uitgaat van de ontwikkeling naar kleinere staten.

Het is een keuze. Op 25 maart 2007 is het 50 jaar geleden dat Frankrijk, West-Duitsland, Frankrijk, Italië, België Nederland en Luxemburg het Verdrag van Rome tekenden. Inmiddels is de Europese Economische Ge-

ALLE RECHTEN VOORBEHOUDEN COPYRIGHT 2005 GJ RITMEESTER