er
dan iemand naar binnen die haar, zo te horen , in een dwangbuis hijst.
Buiten
beleven we misschien de warmste winter in 300 jaar, hier binnen is de temperatuur
tot ver onder het nulpunt gedaald. In de wandelgangen hangt een ijzigheid
waardoor de koude rillingen over je rug lopen .En overal hangen kleine
cameraatjes, lopen draden van afluisterapparatuur dwars door het gebouw en
zijn er spionnetjes bevestigd aan de ramen. Iedereen houdt iedereen in de
gaten. Er is absoluut geen vertrouwen meer. Eerlijk gezegd weet ik me geen
raad met al die frustraties. Het is me nu wel duidelijk dat vriendschap in
Den Haag nooit tot over de randen van een regeringsperiode kan reiken.
FEEST
Ik besef dat de vrolijke geluiden die hier toch nog
niet zo lang geleden te horen waren tot het verleden behoren. Ach, toen was
het aardig hier in het Haagse. Er werd een feest gegeven bij gunstige
begrotingscijfers. Er waren traktaties toen de 100.000ste asielzoeker werd
uitgezet, een orgie werd aangericht toen de operatie zorgverzekering
succesvol was afgerond. Al die successen maakten de ministers blind voor de
problemen waarover op het plein buiten werd geklaagd, dat dan weer wel. Armoede…ha, ha klonk het …we hebben meer
mensen aan het werk gezet…dus is per definitie minder armoede. En als ik ze
wel eens voorzichtig wees op het bestaan van voedselbanken, kreeg ik toch sterk de indruk dat de verzamelde regenten dachten dat je rente van uitgezet voedsel kon krijgen.
En nu, na de verkiezingen, zijn de verhoudingen volledig
verpest, ook al
