John Kerry niet ruimschoots verslagen? Met dank aan Karl Rove, de cam-pagneleider die ervoor zorgde dat conservatief en christelijk Amerika mas-massaal naar de stembus ging om op hem, George W. Bush, te stemmen. Voor de tweede keer tot president gekozen. Geen hertellingen nodig, zoals de eerste keer. Eindelijk zijn vader gewroken die twaalf jaar geleden na slechts één termijn zo smadelijk werd verslagen door die Clinton. Amerika vertrouwde hem, niet die draaikont van een Kerry. Te veel intellectueel gebleven. Daar win je dus geen oorlog mee. Die Silver Star van hem? Zat vast een luchtje aan. Nee, geef hem maar Dick. Dick Cheney. Geen door-nee vice-president, maar een man die de wind eronder heeft. Had hij ook bewezen als CEO van Halliburton. Volstrekt terecht dat die onderne-neming wat projecten zijn gegund bij de wederopbouw van Irak. En Rumsfeld. Nou ja, een tikje eigenwijs kan hij wel zijn. Maar het is zonneklaar dat de minister van defensie veel beter weet dan types als Powell en die halfzachte generaals, hoe een moderne oorlog gevoerd moet worden.

KATRINA

Mei 2005. Bush glorieerde. Helaas voor hem. Ergens in de zomer kwam de ommekeer. Het aantal doden in Irak liep almaar op. In Afghanistan leek de Taliban wel terug. In de opiniepeilingen lag de president al minder goed.

Toen sloeg Katrina toe, op 29 augustus. Geen vijand, geen terrorist, geen Democraat, een natuurkracht in de vorm van een orkaan opende de Ameri- kanen de ogen. Katrina legde de zwakte van hun zo machtige en rijke land

bloot voor het oog ook, van een verbijsterde wereld. Ruim 700 levens eiste zij. De schade bedroeg ruim 80 miljard dollar. Maar niet daarop werd de president afgerekend, wel op het feit dat de armen van New Orleans, zwarten vaak, in de steek werden gelaten. Terwijl de president op zijn ranch in Texas vakantie vierde, zaten zij in het Superdome, hulpeloos opgesloten, dagenlang.

Sindsdien is het eigenlijk niet meer goed gekomen met de president. Natuurlijk stond conservatief en het wedergeboren deel van Amerika nog pal. Intern was het verval al zichtbaar. Tom DeLay, de Republikeinse leider van het Huis van Afgevaardigden moest aftreden wegens fraude met campagnegelden.

VALERIE PLAME

Gevaarlijker voor de president is de kwestie rond CIA-agente Valerie Plame. De stafchef van Cheney, Scooter Libby, moet zich ervoor verantwoorden haar naam te hebben vrijgegeven. Maar velen vermoeden dat anderen meer zouden weten. Karl Rove wordt genoemd. Cheney. En dat allemaal uit wraak omdat de echtgenote van Plame, voormalig ambassadeur Joseph Wilson, beweerde dat de Amerikaanse regering gelogen heeft over de massavernietigingswapens. Ook de benoeming van John Bolton, hoewel een fel criticus, tot ambassadeur van de Verenigde Naties deed de naam van de president geen goed. Israël kreeg het groene licht om de Hezbollah in Libanon aan te vallen. Helaas, ook dat was geen succes.

Intussen waren de critici het eens. “In Irak is er sprake van een burgeroorlog”. Zelfs Karl Rove leek lamgeslagen. Op 7 november 2006 maakten de Amerikanen de president duidelijk: ”Ons geduld is op. Er is geen vertrouwen meer”.

ALLE RECHTEN VOORBEHOUDEN COPYRIGHT 2005 GJ RITMEESTER