loyaliteit.
Maar ook binnen de PvdA, zo is gebleken, begrijpt niet iedereen dat de Marokkaanse
regering beslist over de nationaliteit tot in de zoveelste generatie. Met
andere woorden, een fatsoenlijk debat over de kwestie is legitiem. Punt is,
daar gaat het Wilders helemaal niet om. Hij wil kiezers winnen. En hij zal
die kiezers winnen. Het doel heiligt daarbij de middelen. Allochtonen
hebben zich aan te passen. Punt.
‘SCHANDE’
“Samen”,
is het motto van de nieuwe coalitie. “Wij willen de dialoog”, beklem-toonde premier Balkenende in het
debat over het regeerakkoord. Arme coalitie, arme
premier. Maar
politici als Wilders willen helemaal geen dialoog. Zij zoeken het conflict.
Tegenstanders zijn vijanden die het land de afgrond inbrengen, alleen maar
lariekoek uitkramen. “Schande, schande”, roepen de fatsoenlijke mensen als
Wilders een motie van wantrouwen indient tegen de staatssecretarissen. De
Tweede Kamervoorzitter meent in te moeten grijpen. Inmiddels is de motie
met overgrote meerderheid verworpen. Mooi. Maar wat nu?
Woede
helpt in elk geval niet. Politici als Wilders zijn daar juist op uit. Ze
pro-fiteren er juist van. Woede is de ware reden van hun bestaan. Veel
anders hebben ze niet.
Je vraagt je dan ook af waarom de Nederlandse
volksvertegenwoordigers dat spel meespelen. Dit te meer, omdat Wilders geen
uitzondering is. Toegegeven, zijn haar valt op, maar als verschijnsel op
het politieke toneel is hij heel gewoon. Velen zijn hem voorgegaan. Denk
aan Mussert, voor de oorlog. Maar ook
erna zijn we
vertrouwd geraakt met types als hij.
Boer Koekoek vertegen-