De
Katrinaramp van vorig jaar was misschien wel hèt dieptepunt, de grote om- mekeer in de kiezersgunst. De
onverschilligheid en de onvoorstelbaar chaotische reactie op de ramp in New
Orleans heeft heel wat Amerikanen aan het denken gezet. De illegale
afluisterpraktijken en voortdurende schandalen waarbij steeds weer andere
Republikeinse waren betrokken, deden de rest. Opinieonderzoeken geven aan
dat het met de populariteit van de president treurig is gesteld. Nog geen
35 procent van de Amerikanen kan volgens een recente peiling van NBC
instemmen met zijn beleid. Het is een cijfer dat zo langzamerhand dat van de voortijdig
afgetreden president Nixon nadert ten tijde van het Watergateschan-daal.
GUANTANAMO
BAY
Intussen
is niet alleen het prestige van de machtsdragers, maar ook dat van de
machtigste staat van de wereld die Amerika nog altijd is, zwaar aangetast.
Minister van defensie, Kamp, mag dan wel gezellige avondjes met zijn
ex-collega Rumsfeld hebben doorgebracht, er zijn velen in Europa die zich
met die minister minder op hun gemak voelden. “We moeten Amerika steunen”,
is zo’n beetje het leitmotiv. Van harte klinkt het allemaal niet.
Guantanamo Bay en Abu Ghraib zijn daarvoor te dichtbij.
“Ik
ben voor een groot deel verantwoordelijk”, lichtte George W. Bush het
aftreden van zijn minister van defensie toe.Vreemde woorden, voor wie zich
de staatsrechtelijke positie van de Amerikaanse president realiseert. Maar
in dit geval zouden zij nog wel eens
dichterbij de waarheid zijn, dan wenselijk
